“భారత రాజ్యాంగం” – రాజ్యాంగ అసెంబ్లీ
Page Contents
ఆగస్టు 29, 1949 ,: 7 మంది సభ్యులతో కూడిన ముసాయిదా కమిటీ. మున్షి, ముహమ్మద్ సాదుల్లా, అల్లాడ కృష్ణ స్వామి అయ్యర్, గోపాల్ స్వామి అయ్యంకర్, ఖైతాన్ మరియు మిట్టార్లను ఏర్పాటు చేసి రాజ్యాంగాన్ని రూపొందించే బాధ్యతను వారికి ఇచ్చారు.
DR. B. ఆర్ అంబేద్కర్‌ను ముసాయిదా కమిటీకి అప్పటి భారత ప్రధాని జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ నియమించారు. ముసాయిదా కమిటీలో ఏర్పాటు చేసిన ప్రధాన కమిటీలు ఈ క్రింది విధంగా ఉన్నాయి:
కేంద్ర విద్యుత్ కమిటీ – జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ
కేంద్ర రాజ్యాంగ కమిటీ – జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ
ప్రాంతీయ రాజ్యాంగ కమిటీ – వల్లభాయ్ పటేల్
ప్రాథమిక హక్కులు, మైనారిటీలు మరియు గిరిజన మరియు మినహాయించిన ప్రాంతాలపై సలహా కమిటీ – వల్లభాయ్ పటేల్. ఈ కమిటీకి ఈ క్రింది ఉపకమిటీలు ఉన్నాయి:
ప్రాథమిక హక్కుల ఉప కమిటీ – జెబి కృపాలని
మైనారిటీల సబ్ కమిటీ – హరేంద్ర కోమర్ ముఖర్జీ
నేను రచించిన ఈ “ప్రాచీన భారతీయులకు అక్షర సుమాంజలి (వేద కాల సమాజము)” అను పుస్తకము యొక్క విశేషములు తెలియజేసే పేజీ లోకి వెళ్ళడానికి, పుస్తకము కొనడానికి బుక్ ఫోటో పై క్లిక్ చెయ్యండి. వెల రు. 499/-
లేదా
పుస్తకమును అమెజాన్ ద్వారా కొనుగోలు చేయుటకు ఈ లింకు పై క్లిక్ చెయ్యండి. https://www.amazon.in/dp/B0CTSP19X3?ref=myi_title_dp
నార్త్ ఈస్ట్ ఫ్రాంటియర్ గిరిజన ప్రాంతాలు మరియు అస్సాం మినహాయించబడిన మరియు పాక్షికంగా మినహాయించబడిన ప్రాంతాల ఉప కమిటీ – గోపీనాథ్ జోర్డోలోయి
మినహాయించిన మరియు పాక్షికంగా మినహాయించిన ప్రాంతాలు (అస్సాంలో ఉన్నవి కాకుండా) ఉప కమిటీ – ఎ.వి.తక్కర్
విధాన కమిటీ నియమాలు – రాజేంద్ర ప్రసాద్
కమిటీ ఆఫ్ స్టేట్స్ (కమిటీ ఫర్ డైలాగ్ విత్ స్టేట్స్) – జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ
స్టీరింగ్ కమిటీ – రాజేంద్ర ప్రసాద్
రాజ్యాంగ కమిటీలు మొత్తం 2 సంవత్సరాలు, 11 నెలలు, 18 రోజులు చర్చించి సంబంధిత సమస్యలపై నిర్ణయం తీసుకున్న తరువాత తీర్మానాన్ని ఆమోదించాయి. ఓటు ద్వారా కొన్ని సమస్యలు ఏకగ్రీవంగా ఆమోదించబడ్డాయి. భారత రాజ్యాంగాన్ని చివరికి 26 నవంబర్ 1949 న భారత ప్రజలు ఆమోదించారు. సభ్యులందరిచే 395 వ్యాసాలు, 24 జనవరి 1950 న. షెడ్యూల్, మరియు 22-భాగాల రాజ్యాంగంపై సంతకం చేసి అంగీకరించారు. ఆ విధంగా ‘భారత రాజ్యాంగం’ అధికారికంగా 26 జనవరి 1950 న అమల్లోకి వచ్చింది.
ఈ లోపున, 1948 లో, గాంధీజీని ఒక మరాఠా వ్యక్తి కాల్చి చంపాడు. ఆ సమయంలో గాంధీకి 78 సంవత్సరాలు. తన గురువు గారైన గాంధి మరణంతో పటేల్ మానసికంగా క్రుంగి పోయాడు. ఆ తరువాత పటేల్ 1950 లో ప్రపంచాన్ని విడిచిపెట్టాడు. ఆ సమయంలో పటేల్‌కు 75 సంవత్సరాలు.
ఈ పేజీలు కూడా చదవండి
భారత తాత్కాలిక ప్రధానమంత్రిగా, భారత రాజ్యాంగాన్ని రాయడంలో నెహ్రూ ప్రముఖ పాత్ర పోషించారు.
నెహ్రూ యొక్క రాజకీయ చతురత చివరికి మంచి ఫలితాన్నిచ్చింది. వాస్తవానికి పటేల్ మరియు మీనన్ వివిధ రాష్ట్రాలకు పాక్షిక స్వయంప్రతిపత్తిని ఇవ్వడానికి అనుకూలంగా ఉండేవారు. కానీ నెహ్రూ రాజుల దైవిక, వారసత్వపు హక్కులను గుర్తించటానికి ఇష్టపడలేదు. నెహ్రూ బలమైన ప్రజాస్వామ్యవాది. ఈ రాజ్యాల కు ఎవరైతే స్వయం ప్రతిపత్తి ఇవ్వడానికి సుముఖంగా ఉండేవారో వారికే ఈ రాజ్యాలను భారత్ లో విలీనం చేసే పని ఒప్పజెప్పి ఆ పని సఫలీకృతం చేయించారు. అలాగే మెజారిటీ రూల్ ప్రజాస్వామ్యానికి వ్యతిరేకి అయిన అంబేత్కర్ తో రాజ్యాంగాన్ని నెహ్రు తయారు చేయించారు.
ఆ సమయంలో భారతదేశంలో అంబేద్కర్ ఒక విశిష్ట మేధావి. ఆయన ఎకనామిక్స్, పొలిటికల్ సైన్స్ మరియు లా లలో నిపుణుడు. కానీ అంబేద్కర్ ప్రజాస్వామ్యానికి వ్యతిరేకి మరియు బ్రిటిష్ వారు భారతదేశం నుండి వైదొలగడానికి వ్యతిరేకంగా మాట్లాడే వారు. సమాజంలోని అట్టడుగు వారు ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థలో ఇంకా అనచబడతారని వాదించేవారు. 1953 లో తాను రాజ్యాంగంపై నమ్మకం లేకపోయినా నెహ్రు ప్రేరేపించడం వలన రాజ్యంగ ముసాయిదా కమిటీకి అధ్యక్షత వహించానని విచారం వ్యక్తం చేశాడు.
మరియు ఆయన ఎప్పుడూ స్వాతంత్య్ర సంగ్రామంలో పాల్గొనలేదు. భారతదేశం నుండి వైదొలగాలని బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం నిర్ణయించినప్పుడు, అంబేద్కర్ బ్రిటిషు వారి నిర్ణయానికి వ్యతిరేకంగా ఇంగ్లాండ్ ప్రధానమంత్రికి లేఖ రాశారు.
26 జనవరి 1950 నుండి అమల్లోకి వచ్చిన భారత కొత్త రాజ్యాంగం ద్వారా భారతదేశాన్ని సార్వభౌమ ప్రజాస్వామ్య గణతంత్ర రాజ్యంగా మార్చారు.
నా వీడియోలను యుట్యుబ్ లో తిలకించండి
అసలు రాజ్యాంగంలో రాజకీయ పార్టీలకు సంబంధించిన ఎలాంటి నిబంధనలు పొందు పరచ లేదని గమనించాలీ. తరువాత ప్రజల ప్రాతినిధ్య చట్టాన్ని పార్లమెంటు ద్వారా ఆమోదించి చట్ట రూపం కల్పించారు. భారతదేశంలో వెస్ట్ మినిస్టర్ తరహా ప్రభుత్వం అమలులో ఉంటుందని నెహ్రూ పేర్కొన్నారు, ఈ విధానంలో మంత్రి మండలి చేతిలో పరిపాలనా పగ్గాలు ఉంటాయి. మరియు ఈ మంత్రి మండలి పార్లమెంటుకు జవాబుదారీగా వ్యవహరిస్తుంది. దేశానికి బ్రిటన్ లో ఉన్నట్లు రాజు ఉండడు. పార్లమెంటు సభ్యులు మరియు రాష్ట్రాల అసెంబ్లీల, విదానసభాల సభ్యుల చే ఎన్నుకున్న దేశాక్ష్యక్షుడు దేశానికి రాజ్యాధిపతిగా కొనసాగుతాడు.
ఇక్కడ ఒక ముఖ్యమయిన విషయం గమనించాలి. పార్లమెంటు లోను అసెంబ్లీ లోను అత్యధిక సభ్యులు కలిగిన రాజకీయ పార్టీ నాయకుని ఆద్వర్యంలో ప్రభుత్వం ఏర్పడుతుంది. పరిపాలనా విషయాలలో సదరు రాజకీయ పార్టీ ల అధ్యక్షులకు భాగస్వామ్యం ఉండడు. ఈ అంశాన్ని అప్పటి కాంగ్రేసు అధ్యక్షుడు కృపలానీ కి నెహ్రు స్పష్ట పరిచారు. కృపలానీ కోపంతో పార్తే అధ్యక్షా పదవికి రాజీనామా సమర్పించారు.
మరియు కొత్త రిపబ్లిక్‌ను “యూనియన్ ఆఫ్ స్టేట్స్” అని పిలిచేవారు. రిపబ్లిక్ ఆఫ్ ఇండియా యొక్క 1951-52 మొదటి సార్వత్రిక ఎన్నికలలో వయోజన ఓటుహక్కు విధానం ఆధారంగా సుమారు 17.60 కోట్ల మంది ఓటు వేశారు. (అంతకుముందు, పట్టణాలలో పన్ను చెల్లింపుదారులకు మాత్రమే ఓటింగ్ హక్కులు ఉండేవి)
అయితే మొదట భారత యూనియన్ యొక్క రాష్ట్రాలకు ఇప్పటి భారత దేశ రాష్ట్రాలకు కొంత వైరుద్యం ఉందని గమనించాలి. ఒరిజినల్ రాజ్యాంగంలో పార్ట్ ఎ, పార్ట్ బి, పార్ట్ సి మరియు పార్ట్ డి అనే మూడు రకాల రాష్ట్రాలు ఉన్నాయి. అప్పట్లో ప్రత్యక్ష బ్రిటిష్ నియంత్రణలో ఉంటున్న పూర్వ ప్రావిన్సులను పార్ట్ ఎ స్టేట్స్ అని పిలుస్తారు. భారత్ లో విలీనం అయిన రాజ్యాలు పార్ట్ B రాష్ట్రాలు. మాజీ చీఫ్ కమిషనర్ ప్రావిన్సులు మరియు కొన్ని ఇతర రాజ్యాలు పార్ట్ సి రాష్ట్రాలు. మరియు పార్ట్ D అండమాన్ మరియు నికోబార్ దీవుల రాష్ట్రం.
ప్రస్తుత రాష్ట్రాలు చాలా వరకు 1956 లో భాషా ప్రయుక్త రాష్ట్రాల సూత్రంపై ఆధారపడి ఏర్పాటు చెయ్యబడినవి. వాస్తవానికి, ఇండియన్ యూనియన్ ను భాషా ప్రయుక్త రాష్ట్రాల సూత్ర ప్రాతిపదికన ఏర్పాటు చెయ్యాలనే ఉద్దేశ్యాన్ని తొలుత గాంధి వ్యక్తపరిచాడు. ఇటలీ మరియు జర్మనీలు భాషా ప్రాతిపదికన వివిధ రాజ్యాలలోని ప్రాంతాలను ఏకీకృతం చెయ్యడంద్వారా మనుగాదలోనికి వచ్చినవి. దానిని ప్రాతిపదికగా తీసుకుని ఇతర దేశాలలో నేషన్ స్టేట్స్ ఏర్పడడం ప్రారంభమయినది. మద్రాసు రాష్ట్రం లోని తెలుగు ప్రాంతాలను, నిజాం హైదరాబాదు రాజ్యం లోని తెలుగు ప్రాంతాలను కలిపి చూపుతూ అఖిలాంధ్ర పటాన్ని 1911 లో ఆంధ్రులు తయారు చేశారు. ఆ రోజుల్లో బ్రిటిషు వారు వెళిపోతే ఎక్కేదికక్కడ వివిధ సంస్థానాలు స్వతంత్ర రాజ్యాలుగా ఏర్పడతాయని అందరూ భావించేవారు. నెహ్రు దయతో మనకు ఒక అఖండ భారతదేశం ఏర్పడింది.
తరువాత, 1952 లో, గాంధీజీ శిష్యుడైన శ్రీ పొట్టి శ్రీరాములు గారు 52 రోజుల నిరాహార దీక్ష సత్యాగ్రహాన్ని చేశారు, భాషా ప్రయుక్త సిద్దాంతంపై ఆధారపడి ఆంధ్రులకు ఒక ప్రత్యెక రాష్ట్రం ఏర్పాటు చెయ్యాలని ఆయన పట్టు పట్టారు. అప్పట్లో మద్రాసు రాష్ట్ర ముఖ్యమంత్రి రాజాజీ ప్రత్యెక ఆంద్ర కు వ్యతిరేకి. నెహ్రు రాజాజీని వ్యతిరేకించలేక ఆంధ్రుల అభీష్టాన్ని సాకారం చెయ్యడానికి ఒప్పుకోలేదు. ఫలితంగా శ్రీరాములు తన జీవితాన్ని త్యాగం చేశాడు. అపుడు ఆంధ్రా అంతటా పెద్ద ఎత్తున నిరసనలు పెల్లుబికాయి. విధ్వంస కాండ చెలరేగింది. చివరికి మద్రాస్ రాష్ట్రం విభజించబడి 1953, నవంబర్ 1 వ తేదీన ఆంధ్ర రాష్ట్రం ఏర్పడింది. ఈ సంఘటన తరువాత, నెహ్రూ భాషా ప్రాతిపదికన రాష్ట్రాల పునర్వ్యవస్థీకరించడానికి కమిటీని నియమించారు. 1956 లో కమిటీ సమర్పించిన తరువాత భాషా ప్రాతిపదికన కొత్త రాష్ట్రాలు ఏర్పడ్డాయి. రాష్ట్రాల విలీనం మరియు విభజన యొక్క ఈ ప్రక్రియ కారణంగా, పూర్వపు రాజులు మరియు నవాబుల రాజకీయ ప్రాముఖ్యత కోల్పోయారు. మరియు ప్రజాస్వామ్య సూత్రాల క్రింద కొత్త సమాఖ్య వ్యవస్థను స్థాపించారు. చివరకు భారతదేశ ప్రజాస్వామ్య సార్వభౌమ గణతంత్ర రాజ్యాన్ని స్థాపించాలన్న నెహ్రూ కల 1956 నాటికి నెరవేరినట్లయింది. 1951, 1957 మరియు 1962 లో జరిగిన అన్ని ఎన్నికలలోను జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ నాయకత్వంలోని కాంగ్రేసుకు అధికారం కట్టబెట్టడం ద్వారా భారత ప్రజలు నెహ్రు విధానాలకు ఆమోదం పలికారని మనము గ్రహించాల్సిన అవసరం ఉంది.
స్వాతంత్య్ర సంగ్రామంలో పాల్గొనని రాజకీయ పార్టీలయినా కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ, హిందూ మహాసభ, ముస్లిం లీగ్ లను పూర్తిగా తిరస్కరించారు. రాజ్యాంగం అమలులోనికి రాక మునుపు బి.ఆర్.అంబెట్కర్ ముంబై శాసనమండలి సభ్యుడిగా చాలాసార్లు మరియు చాలా సంవత్సరాలు పనిచేశారు. ముంబై గవర్నర్‌గా కూడా పనిచేశారు. కానీ 1952 లో పార్లమెంట్ సార్వత్రిక ఎన్నికలలోను మరియు 1954 లోను జరిగిన ఉప ఎన్నికలలోను కూడా ప్రజలు ప్రత్యేకంగా ఆయన రిజర్వుడు నిహోజక వర్గ ప్రజలు ఆయనను తిరస్కరించారు. ఎందుకంటే ఆయన ఎప్పుడూ స్వాతంత్ర్య పోరాటంలో పాలుపంచుకోలేదు కనుక కావచ్చు. అయితే నెహ్రూ ఆయనను రాజ్యసభ ఎంపీగా, న్యాయ మంత్రిగా చేశారు. శాసనసభలలో ( అనగా పార్లమెంటు, రాష్ట్ర అసెంబ్లీలు) షెడ్యూల్డ్ కులాలు, షెడ్యూల్డ్ తెగల కొఱకు కొన్ని నియోజక వర్గాలను రిజర్వ చెయ్యడానికి అంబేత్కర్ కృషి సలిపాడు.
ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలలో రిజర్వేషన్లు
అయితే, ఎస్సీలు, ఎస్టీలకు ప్రభుత్వ ఉద్యోగాల్లో రిజర్వేషన్లు కల్పించడానికి రాజ్యాంగంలో ఎలాంటి నిబంధనలు చేర్చలేదని తెలుసుకోవాలి. కానీ 1929 నుండి, వెనుకబడిన వర్గాలకు ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలలో రిజర్వేషన్లు మద్రాస్ ప్రెసిడెన్సీలో అమలు చేయబడుతూ వస్తున్నాయి. సుప్రీంకోర్టు ఈ రిజర్వేషన్లను రాజ్యాంగ విరుద్ధమని 1951 లో ప్రకటించింది. అపుడు నెహ్రూ భారత రాజ్యాంగానికి మొదటి సవరణ చేసి జాతీయ స్థాయిలో షెడ్యూల్డ్ కులాలకు (ఎస్సీలు) మరియు షెడ్యూల్డ్ తెగలకు (ఎస్టీలు) కేంద్ర ప్రభుత్వ, రాష్ట్ర ప్రభుత్వ ఉద్యోగాల లో రిజర్వేషన్లు కల్పించే ఏర్పాటు చేశారు. ఇతర వెనుకబడిన వర్గాలకు సంబంధిత రాష్ట్రాలలో రిజర్వేషన్లు కల్పించుకోవడానికి రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలకు అధికారమిచ్చింది.
జమీందారీల రద్దు
అయితే, 1951 తరువాత సామాజిక మార్పు వచ్చింది. 1948 లో, అనేక ప్రావిన్షియల్ కౌన్సిల్స్ జమీందార్ల రద్దు కోసం తీర్మానాలను ఆమోదించాయి. కానీ సంబంధిత కోర్టులు ఈ ప్రక్రియను నిలిపివేసాయి. (కాశ్మీరులో మాత్రం జమిందార్ల రద్దు అమలు చేశారు. దానితో అప్పటివరకు కాశ్మీరు మహారాజా స్వాతంత్ర్యాన్ని సమర్ధించిన హిందూ పరిషత్ ప్లేటు పిరాయించి కాశ్మీరు భారత్ లో సంపూర్ణంగా విలీనం కావాలని డిమాండ్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టింది.) ఇండియన్ రిపబ్లిక్ బాధ్యతలు స్వీకరించిన తరువాత, జమీందారీలను రద్దు చేస్తూ నెహ్రూ ప్రభుత్వం తన మొదటి ప్రభుత్వ ఉత్తర్వులను జారీ చేసింది. ఈ ఆర్డర్ ద్వారా నెహ్రూ ఒక షాట్‌లో రెండు పక్షులను కొట్టగలిగాడు. ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థలో జామిందార్ల ఆధిపత్యం ఒక అసంబద్ధమయిన అంశము. జమిందార్ల వ్యవస్థను రద్దు చెయ్యడంతో ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థ కు పునాది పడడానికి ఒక పెద్ద అద్దంకి తొలగించబడింది. జమిందారీ వ్యవస్థ రద్దు చేయడం వలన భారతదేశం యొక్క మొత్తం సాగు విస్తీర్ణంలో 40% పరోక్ష నిర్వాహకుల నుండి విముక్తి పొందింది. ఆ సమయంలో భారతదేశ జనాభాలో 80% వ్యవసాయం మరియు వ్యవసాయం మీద ఆధారపడి ఉంది. మరియు సుమారు 2 కోట్ల కవులు రైతులు వారు సాగు చేస్తున్న భూములకు యజమానులు అయ్యారు.
రెండవ విజయం ఏమిటంటే, కొత్త దేశానికి కమ్యూనిస్టుల ముప్పు తప్పింది. ఎందుకంటే అంతకుముందు కమ్యూనిజం వైపు మొగ్గు చూపిన కవులు రైతులు కమ్యూనిస్టు పార్టీల నుండి దూరం కావడం ప్రారంభించారు. (అయినప్పటికీ, ఇతర వ్యవసాయేతర వర్గాలు ఉద్యోగాలలో రిజర్వేషన్ల కోసం ఆందోళన చేయడం ప్రారంభించాయి. 1969 లో, మద్రాస్ రాష్ట్రంలో ఈ విషయాన్ని పరిశీలించడానికి కుప్పుస్వామి కమిషన్‌ను నియమించారు. ఆపై, 1972 నుండి, OBC రిజర్వేషన్లు అమలు ఆంధ్రప్రదేశ్, కర్ణాటక, మద్రాసు మరియు కేరళ రాష్ట్రాలలో ప్రారంభమయినవి. అయితే 1990 లో మండల్ కమిషన్ ఆమోదం పొందిన తరువాతే ఉత్తర భారతదేశంలో ఓబిసి రిజర్వేషన్లు ప్రారంభమయ్యాయి. ఆ తరువాత ఈ ఓబీసి రిజర్వేషన్లు అని రాష్ట్రాలలోను అమలు చెయ్యడం ప్రారంభించారు. మండల్ కమిషన్ ఆమోదం తర్వాత అన్ని భారతదేశం ప్రాతిపదికన మిస్టర్ ఒబిసి రిజర్వేషన్లను వర్తింప చేయబడింది.)
భారతదేశం రిపబ్లిక్ అయిన తరువాత, నెహ్రూ రెండు ముఖ్యమైన పనులు చేసాడు. వాస్తవానికి, ఆహార ఉత్పత్తి చేసే పొలాలు ఉన్న ప్రాంతాలు ఆ సమయంలో పాకిస్తాన్‌కు వెల్లిపోయాయి. అలా భారతదేశానికి ఆహారం సమస్య ఉత్పన్నమయింది. అందువల్ల, ఆహార ఉత్పత్తిలో భారతదేశాన్ని స్వయం సమృద్ధిగల దేశంగా మార్చడానికి నెహ్రు కృషి చేశాడు. రెండవ పని భారతదేశాన్ని పారిశ్రామికంగా బలోపేతం చేయడం. దిగుమతులకు ప్రత్యామ్నాయ మార్గంగా పారిశ్రామిక అభివృద్ధికి నెహ్రు పునాదులు వేశారు. విదేశీ సంస్థల సాంకేతిక సహాయంతో ప్రభుత్వం భారీ పరిశ్రమలను ఏర్పాటు చేసింది. నెహ్రూ కమ్యూనిస్టులు మరియు పెట్టుబడిదారుల రెండు ప్రపంచ వర్గాల నుండి అవసరమైన సాంకేతికతను పొందగలిగాడు. భారతదేశంలో సోవియట్ యూనియన్ లో అమలు పరుస్తున్న ప్రణాళికాబద్ధమైన అభివృద్ధి సూత్రాన్ని ఆయన ఇక్కడ భారత దేశంలో ప్రయోగించారు. దేశానికి ఏది మంచిది, ఏది కాదు అని నిర్ణయించడంలో ఆయన తెలివితేటలను మనం తప్పని సరిగా మెచ్చు కోవాలి. స్వాతంత్ర్యం కోసం ఆయుధ పోరాటం చెయ్యడం అనే రష్యన్ మార్గాన్ని ఆయన అవలంబించలేదు. కానీ ఆయన దేశం యొక్క అభివృద్ధి కొఱకు నెహ్రు పంచవర్ష ప్రణాలికల విదాన్నాని ఆదర్శంగా స్వీకరించాడు.
పంచవర్ష ప్రణాళిక కమిషన్
వాస్తవానికి జాతీయ ప్రణాళిక కమిటీ జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ అధ్యక్షతన 1938 లోనే స్థాపించబడింది. ఆ తరువాత మొదటి ప్రణాళిక కమిషన్ 1950 లో స్థాపించబడింది. ఇక్కడ నేను నెహ్రు గారు దేశానికి చేసిన సేవను ఆయన ప్రసాదించిన అభివృద్ధిని వివరించడానికి ప్రయత్నిస్తాను.
ఆహార ధాన్యాల ఉత్పత్తి
ఆహార ఉత్పత్తిలో భారతదేశాన్ని స్వయం సమృద్ధిగా మార్చడానికి మొదటి ప్రాధాన్యతగా వివిధ బహుళార్ధసాధక నీటిపారుదల ప్రాజెక్టులు స్థాపించబడ్డాయి. సాంకేతికంగా వీటిని జలవిద్యుత్ ప్రాజెక్టులు అంటారు. ఈ హైడ్రో ఎలక్ట్రిక్ ప్రాజెక్టులు వ్యవసాయ క్షేత్రాల సాగునీరు సమకూర్చడమే కాకుండా విద్యుత్ ఉత్పత్తి కూడా చేయగలవు. 1970 ల నాటికి ఈ ప్రాజెక్టులన్నీ పూర్తీ ఉత్పత్తి స్థాయిని చేరుకున్నాయి. అతను భక్రా నంగల్ (1948) డాం లకు, హిరాకుడ్ ప్రాజెక్ట్ (1948), నాగార్జున సాగర్ డాం (1955), సర్దార్ సరోవర్ ఆనకట్ట (1961) లకు పునాదులు వేశాడు, ఆ విధంగా అతను భారతదేశం అంతటా మిలియన్ల హెక్టార్ల వ్యవసాయ భూములకు సాగునీరు సరఫరా అయ్యేటట్లు చేశారు. మిలియన్ల యూనిట్ల విద్యుత్తును కూడా ఉత్పత్తి చేయించాడు.
నా ఈ వ్యాసాలను కూడా చదవండి
ALSO READ
పారిశ్రామిక రంగ పురోగతి
పారిశ్రామిక రంగంలో, 1955 లో దుర్గాపూర్ స్టీల్ ప్లాంట్ పశ్చిమ బెంగాల్‌లో, జర్మన్‌ల సహాయంతో రూర్కెలా స్టీల్ ప్లాంట్ మరియు రష్యన్‌ల సహాయంతో భిలాయ్ స్టీల్ ప్లాంట్ 1955 లో స్థాపించబడ్డాయి. 1959 లో ఈ స్టీల్ ప్లాంట్ లు అన్నీపని చెయ్యడం ప్రారంభించాయి.
మరియు చెన్నైలో రైలు కోచ్‌ల తయారీకి 1952 లో ఇంటిగ్రల్ కోచ్ ఫ్యాక్టరీ (ఐసిఎఫ్) స్థాపించబడింది. ఇది భారత రైల్వే యాజమాన్యంలో ఉంది. చిత్తరంజన్ లోకోమోటివ్ ఫ్యాక్టరీ 1950 లో స్థాపించబడింది. డీజిల్ లోకోమోటివ్ వర్క్స్ 1961 లో వారణాసిలో స్థాపించబడింది, మూడు సంవత్సరాల తరువాత DLW తన మొదటి లోకోమోటివ్‌ను 3 జనవరి 1964 న నిర్మించింది. 1956 లో కొన్ని కమ్యూనికేషన్ పరికరాల తయారీ ప్రారంభమైంది. 1961 లో BEL (భారత్ ఎలక్ట్రానిక్స్ లిమిటెడ్) రేడియో ట్యూబ్ లను ఉత్పత్తి చేసింది. బెల్ జర్మానియం సెమీకండక్టర్స్ 1962 లో మరియు AIR కొరకు రేడియో ట్రాన్స్మిటర్లు 1964 లో ఉత్పత్తి చేయబడ్డాయి.
జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ హయాంలో ఇండియన్ నేషనల్ కమిటీ ఫర్ స్పేస్ రీసెర్చ్ (INCOSPAR) ను స్థాపించారు. దీనిని 1962 లో అటామిక్ ఎనర్జీ విభాగం (DAE) క్రింద ఒక విభాగంగా ఉంచారు. అంతరిక్ష పరిశోధనల అవసరాన్ని గుర్తించిన శాస్త్రవేత్త విక్రమ్ సారాభాయ్ ఆదేశాల మేరకు ఇది జరిగింది. INCOSPAR పెరిగి 1969 లో DAE కింద ఇస్రో ISRO అయ్యింది. భారతదేశం యొక్క మొట్టమొదటి ఉపగ్రహ ఆర్యభటను ఇస్రో నిర్మించింది, దీనిని సోవియట్ యూనియన్ నుండి 19 ఏప్రిల్ 1975 న ప్రయోగించారు.
నెహ్రూ అణ్వాయుధాల అభివృద్ధిని గురించిన ఆలోచన చేశారు. 10 ఆగస్టు 1948 న (అణ్వాయుధ) శాస్త్రీయ పరిశోధన విభాగాన్ని స్థాపించాడు. నెహ్రూ అణు భౌతిక శాస్త్రవేత్త, డా. హోమి జె భాభా ను ఆహ్వానించారు., అతనికి అన్ని అణు సంబంధిత విషయాలు మరియు కార్యక్రమాలపై పూర్తి అధికారం ఇచ్చారు. మరియు ఆయన నెహ్రూ కు మాత్రమె సమాధానం చెప్పాలి. నెహ్రూ మరియు భాభా ల మధ్య అలిఖిత వ్యక్తిగత అవగాహన సంబంధం ప్రాతిపదికన భారత అణు విధానం నిర్ణయించబడింది. “ప్రొఫెసర్ భాభా మీరు భౌతిక శాస్త్రం గురించి జాగ్రత్తగా చూసుకోండి, అంతర్జాతీయ సంబంధాలను నాకు వదిలేయండి” అని నెహ్రూ భాభాతో చెప్పారు.
రాజారామన్న తో హోమీ భాభా నెహ్రూ తనతో ఇలా అన్నారని చెప్పారు, “మనకు (అణు) సామర్ధ్యం ఉండాలి. మనం మొదట మన (అణు) సామర్ధ్యం నిరూపించుకోవాలి. తరువాత మనం గాంధీ గారి అహింసా సూత్రాలను మరియు అణ్వాయుధాలు లేని ప్రపంచం గురించి లెక్చర్లు ఇద్దాము.” నెహ్రు గారి ఈ మాటలు ఆయనకు ఆయనపై గల ఆత్మ విశ్వాసాన్ని, దేశ భక్తిని మనకు తెలియజేస్తున్నాయి. నెహ్రూ గాంధీ ల యొక్క గొప్పదనం ఎక్కడ ఉందంటే వారు నమ్మిన సిద్హ్డంతాలను వారు ఎప్పుడూ వదలలేదు. మృత్యువుకు భయపడలేదు.
అటామిక్ ఎనర్జీ కమిషన్, డిపార్ట్మెంట్ ఆఫ్ అటామిక్ ఎనర్జీ (DAE), ప్రధానమంత్రి ప్రత్యక్ష నిర్వహణలో ఉండేవి. “భారత అటామిక్ ఎనర్జీ కమిషన్ ఆఫ్ ఇండియా” 1 మార్చి 1958 న అణు ఇంధన శాఖ పేరిట వెలసిల్లింది. భారత ప్రభుత్వం 3 జనవరి 1954 న ట్రోంబే (AEET) అనే అటామిక్ ఎనర్జీ ఎస్టాబ్లిష్‌మెంట్‌ను నిర్మించింది. మరియు ఆగష్టు 10, 1948 న, అరుదైన ఖనిజాల సర్వే యూనిట్ న్యూ దిల్లీ నుండి పనిచేయడం ప్రారంభించింది. 1958 లో ‘డిపార్ట్మెంట్ ఆఫ్ అటామిక్ మినరల్స్’ గా పేరు మార్చారు. తరువాత దీనిని 1974 లో హైదరాబాద్‌కు మార్చారు. DRDO (డిఫెన్స్ రిడవలప్‌మెంట్ అండ్ రీసెర్చ్ ఆర్గనైజేషన్) 1958 లో డిఫెన్స్ సైన్స్ ఆర్గనైజేషన్ మరియు కొన్ని ఇతర సాంకేతిక అభివృద్ధి సంస్థలను విలీనం చేయడం ద్వారా స్థాపించబడింది.
DRDO 1960 లలో ఉపరితలం నుండి గాలిలోకి ప్రయోగించే క్షిపణులు (SAM లు) తయారు చేసే మొదటి ప్రధాన ప్రాజెక్టును ఇండిగో పేరుతొ ప్రారంభించింది. హిందూస్థాన్ మెషిన్ టూల్స్ ఫ్యాక్టరీ, సింద్రీ ఎరువుల కర్మాగారం, భారత టెలిఫోన్ పరిశ్రమ నెహ్రూ హయాంలో స్థాపించబడినవి.
ముడి చమురు కనిపెట్టడానికి తొలుత నెహ్రు అమెరికా సహాయాన్ని కోరాడు. కానీ భారతదేశంలో ఒక్క చుక్క చమురు కూడా దొరకదని అమెరికా ప్రకటించింది. ఆ నేపధ్యంలో ఒఎన్‌జిసి (ఆయిల్ అండ్ నేచురల్ గ్యాస్ కమిషన్) 1956 లో స్థాపించబడింది. రష్యా సాంకేతిక సహకారంతో దీనిని స్థాపించారు. తరువాత ఇండియన్ ఆయిల్ కార్పొరేషన్ 1959 లో స్థాపించబడింది.
లైఫ్ ఇన్సూరెన్స్ కార్పొరేషన్ ఆఫ్ ఇండియా ను 1956 లో స్థాపించబడింది, ఇది భారతదేశంలో భీమా పరిశ్రమను జాతీయం చేసిన తరువాత జరిగింది. అపుడు సుమారు 245 భీమా సంస్థలు మరియు భవిష్యత్ సంఘాలు లైఫ్ ఇన్సూరెన్స్ కార్పొరేషన్ ఆఫ్ ఇండియాలో విలీనం చేయబడ్డాయి. యూనిట్ ట్రస్ట్ ఆఫ్ ఇండియా (యుటిఐ) 1963 లో పార్లమెంట్ చట్టం ద్వారా స్థాపించబడింది. అభివృద్ధి చెందుతున్న పరిశ్రమలకు రుణాలు అందించడానికి ఇది ఒక ప్రధాన ఆర్థిక సంస్థగా పనిచేయడానికి ఉద్దేశించబడింది.
భారతదేశాన్ని సాంకేతిక రంగంలో ముందుంచడానికి,
డిల్లి, ఖరగ్‌పూర్, మద్రాస్, కాన్పూర్ మరియు బొంబాయిలలో 1951 మరియు 1961 మధ్య ఐదు భారతీయ ఇన్స్టిట్యూట్ ఆఫ్ టెక్నాలజీ ఐఐటిలు (IITs) స్థాపించబడ్డాయి. భారతదేశంలో ఇప్పుడు 23 ఐఐటిలు ఉన్నాయి. అదనంగా 1961 మరియు 1964 మధ్య 13 ప్రాంతీయ ఇంజనీరింగ్ కళాశాలలు స్థాపించబడ్డాయి. ప్రస్తుతం ఈ కళాశాలలను నేషనల్ ఇన్స్టిట్యూట్ ఆఫ్ టెక్నాలజీ (ఎన్ఐటి) NITs అంటారు.
ప్రణాళికాబద్ధమైన అభివృద్ధి సూత్రాలను అవలంబించడం ద్వారా నెహ్రూ ఇవన్నీ సాధించారు. మరియు జాతీయతా దృక్పదం దేశ అభివృద్ధి కోసం దూర దృష్టి అను గుణములు ఆయనకు ఉండడం వలన దేశానికి ఎంతో మేలు జరిగింది.
మొదటి పంచవర్ష ప్రణాళిక బడ్జెట్‌ లలోని కొన్ని అంశాలు ఇలా ఉన్నవి.
రూ. 23,777 మిలియన్లు. ఈ ప్రణాళిక వ్యవసాయం, నీటిపారుదల, విద్యుత్ ఉత్పత్తి అభివృద్ధిపై దృష్టి పెట్టింది. పారిశ్రామిక అభివృద్ధి ప్రైవేటు పారిశ్రామికవేత్తకు వదిలివేయబడింది. ఇనుము మరియు ఉక్కు, భారీ శక్తి మరియు రసాయన పరిశ్రమల వంటి ప్రధాన పరిశ్రమల స్థాపనలో ముందడుగు వెయ్యడం జరిగింది. ఈ పథకం కింద 60 లక్షల ఎకరాలనుకు నీటిపారుదల సౌకర్యాలు కల్పించబడ్డాయి, మరియు చిన్న నీటిపారుదల పనుల ద్వారా 100 లక్షల ఎకరాలకు నీటిని అందించారు. స్థూల జాతీయ ఆదాయం 18% పెరిగింది. రు 91,100 మిలియన్ల నుండి రు108,000 మిలియన్లకు ఆదాయం వృద్ధి చెందింది. పారిశ్రామిక ఉత్పత్తి 39% పెరిగింది.
రెండవ పంచవర్ష ప్రణాళిక
రెండవ పంచవర్ష ప్రణాళిక యొక్క ఉద్దేశ్యం జాతీయ ఆదాయాన్ని పెంచడం మరియు జీవన ప్రమాణాలను పెంచడం మరియు ఉపాధి అవకాశాలను కల్పించడం. పారిశ్రామికీకరణకు అంటే ప్రాథమిక మరియు భారీ పరిశ్రమలకు ప్రాధాన్యత ఇవ్వబడింది. ప్రభుత్వ రంగానికి రూ .48,000 మిలియన్లు కేటాయించారు. 24,000 మిలియన్లను ప్రైవేటు రంగానికి కేటాయించారు. ఫలితంగా జాతీయ ఆదాయం 108000 మిలియను రూపాయల నుండి 1,45,000 మిలియన్లకు పెరిగింది. ఆహార ఉత్పత్తి 46% పెరిగింది.
3వ పంచవర్ష ప్రణాళిక
మూడవ పంచవర్ష ప్రణాళిక యుద్ధాలు మరియు అనావృష్టి కారణంగా తన లక్ష్యాలను సాధించలేకపోయింది. ఈ పథకం ప్రభుత్వ రంగానికి రూ .75,000 మిలియన్లు, ప్రైవేటు రంగానికి రూ .41,000 మిలియన్లు కేటాయించింది. ఈ పథకం జాతీయ ఆదాయంలో 5% పెరుగుదల, ఆహార ఉత్పత్తిలో స్వయం సమృద్ధి మరియు పరిశ్రమల స్థాపనను నిర్వహింధించి.
1951 నుండి ప్రారంభమైన ఇటువంటి అభివృద్ధి ఫలితంగా, 1971 నాటికి 380 నీటిపారుదల ప్రాజెక్టులు పూర్తయ్యాయి, సేద్యపు నీటి సదుపాయంగల భూమిని 0.90 మిలియన్ హెక్టార్ల నుండి 11.50 మిలియన్ హెక్టార్లకు పెంచింది. 1951 లో వ్యవసాయం కోసం ఉపయోగించిన ట్రాక్టర్ల సంఖ్య 9000. 1961 నాటికి ట్రాక్టర్ల సంఖ్య 31,000 కు పెరిగింది. 1960-61 నాటికి ఆహార ఉత్పత్తి 55 మిలియన్ టన్నుల నుండి 82 మిలియన్ టన్నులకు పెరిగింది. ఆహార ఉత్పత్తి సామర్ధ్యం 1951 లో హెక్టారుకు 522 కిలోల నుండి 1971 నాటికి హెక్టారుకు 858 కిలోలకు పెరిగింది. ఎరువుల వినియోగం 1951 లో 55,000 టన్నుల నుండి 1961 లో 306,000 టన్నులకు పెరిగింది. ఉక్కు కడ్డీల ఉత్పత్తి 1950 లో 1.40 మిలియన్ టన్నుల నుండి 1962 నాటికి 3.42 మిలియన్ టన్నులకు పెరిగింది. చక్కెర ఉత్పత్తి 1.12 M t నుండి 3.02 M t కి పెరిగింది. సిమెంట్ ఉత్పత్తి 2.70 మిలియన్ టి నుండి 7.97 మిలియన్ టన్నుల వరకు. అల్యూమినియం ఉత్పత్తి 3700 టన్నుల నుండి 18,300 టన్నులకు పెరిగింది. సైకిళ్ల ఉత్పత్తి 1951 లో 90,000 నుండి 1962 నాటికి 10,71,000 కు పెరిగింది.
1951 లో అక్షరాస్యత రేటు 18%. 1961 నాటికి ఇది 28% కి పెరిగింది. కానీ జనాభా పెరుగుదల చాలా ఎక్కువగా ఉంది. 1965 నాటికి జనాభా 43 కోట్లకు పెరిగింది. అదనంగా, విభజన సమయంలో సుమారు 8.50 మిలియన్ల మందికి భారతదేశం పునరావాసం కల్పించాల్సి ఉంది. ఎగుమతులకు ఇచ్చిన ప్రోత్సాహకాల కారణంగా, ఎగుమతుల పరిమాణం 1951-1960లో వార్షిక రేటు 2.9 శాతం నుండి 1971-1980లో 7.6 శాతానికి పెరిగింది.
వాస్తవానికి 1500 గ్రామాలు 1947 లో విద్యుదీకరించబడి ఉండేవి. 1955 నాటికి ఈ సంఖ్య 10,000 కు పెరిగింది. విద్యుత్ ఉత్పత్తి 1951 లో 2.30 మిలియన్ యూనిట్ల నుండి, 1955 లో 3.20 మిలియన్ యూనిట్లకు తరువాత 1960 లో 5.70 మిలియన్ యూనిట్ల కు పెరిగింది.
ప్రజాస్వామ్య గణతంత్ర రాజ్య వ్యవస్థ
అసలు రాజీవ్ గాంధీ రాకతో నెహ్రూను మరచిపోయి నెహ్రూ వారసత్వానికి దూరం కావడం ప్రారంభమైందని గమనించాలి. 1986 నుండి, నెహ్రూ చిత్రాలు కాంగ్రేసు వారి పోస్టర్ లలో తీసివెయ్యడం ప్రారంభమయింది. ప్రస్తుతం ఇతరులు నెహ్రూను నిందిస్తున్న సమయంలో కాంగ్రెస్ మౌనం ప్రదర్శిస్తుంది. నెహ్రూ వ్యక్తిత్వం మరియు గొప్పతనాన్ని వినాశనం చేయడం ద్వారా, ప్రజాస్వామ్యం, గణతంత్ర రాజ్య వ్యవస్థలపై ప్రజలకు అపనమ్మకం కలిగించే ప్రయత్నం జరుగుతుంది. సాధారణ మేధావులు కూడా నెహ్రూ పేరును ప్రస్తావించడం మానివేయడం బాధాకరం.
నెహ్రూ తన లండన్ లో చదువుకున్న సమయంలో ప్రజాస్వామ్య మరియు గణతంత్ర రాజకీయ వ్యవస్థల అంశాలను ఆకళింపు చేసుకున్నారు. మరియు అతను అమెరికన్ మరియు ఫ్రెంచ్ విప్లవాలను అధ్యయనం చేశాడు. అతను సమకాలీన రష్యన్ విప్లవాన్ని గమనించాడు. కానీ నెహ్రూ రష్యా లో జరిగిన సాయుధ తిరుగుబాటు సూత్రాన్ని అవలంబించలేదు. గాంధీ అహింస సత్యాగ్రహ సూత్రాలను అంగీకరించారు మరియు లక్ష్యాలను చేరుకునే వరకు గాంధీ సూత్రాల నుండి తప్పుకోలేదు.
మరియు వ్రాతపూర్వక రాజ్యాంగాన్ని ఆమోదించడం ద్వారా భారతదేశంలో ప్రజాస్వామ్య గణతంత్ర రాజ్య సంస్థలను విజయవంతంగా స్థాపించారు. అతను చివరి వరకు తన సూత్రాలకు వదలలేదు.
అతను రిపబ్లికనిజాన్ని సమర్థించాడు మరియు అనుసరించాడు. కాంగ్రెస్ పార్టీ వారు తన కుమార్తె ఇందిరా గాంధీని పార్టీ అధ్యక్షురాలిగా చేసినప్పుడు, నెహ్రూ వారిని మందలించారు. నెహ్రూ ఇందిరాకు క్యాబినెట్ బెర్త్ ఇవ్వడానికి నిరాకరించారు. తన చివరి రోజులలో తన వారసుడిని ప్రధాని పదవికి నామినేట్ చేయమని అడిగినప్పుడు, “నేను ప్రజాస్వామ్య సంస్థలను సృష్టించాను రాజ్యాంగం దానిని చూసుకుంటుంది” అని అన్నారు. అందువల్ల, నెహ్రూ గాంధీ మాదిరిగా, అతను తన నమ్మకాలకు అనుగుణంగా జీవించాడు మరియు అతని ఆదర్శాలను పాటించడంలో ఎప్పుడూ రాజీపడలేదు. ఈ సందర్భంలో ఇందిరాజీ వివాహ సమస్య గురించి నిజం తెలుసుకుందాం. ఇందిరా మిస్టర్ ఫిరోజ్ ఖాన్‌ను వివాహం చేసుకోవాలని ప్రతిపాదించారు. ఆయన పేరులో ఖాన్ అని ఉండడం వలన అతను ముస్లిం అని చాలామంది అనుకుంటారు. కానీ అతను ఫారసీ మతస్తుడు. మతాంతర వివాహానికి నెహ్రు ఒప్పుకోలేదు. అప్పుడు గాంధీ జోక్యం చేసుకుని గాంధి అతనిని దత్తత తీసుకుంటానని అపుడు ఆటను హిందువు అవుతాడని. ఆవిధంగా అవసరమైన ఆచారాలు నిర్వహించిన తరువాత ఫిరోజ్ ఖాన్ హిందువు గా ఫిరోజ్ ఖాన్ గాంధి అయ్యారు. దీని తరువాత నెహ్రూ ఇందిరాను ఫిరోజ్ ఖాన్ గాంధీతో వివాహం చేసుకున్నాడు. ఈ ఎపిసోడ్ ద్వారా నెహ్రూ గాని ఇందిరా గాని ఫిరోజ్ గాని అందరూ కూడా హిందువులే అని మనకు స్పష్టం చేస్తుంది.